Korona Karpat

Karpaty pod względem wysokości ustępują Alpom, ale kilkadziesiąt wysokich i dzikich szczytów stanowi całkiem interesujący cel wypraw i wspinaczek. Rozległe łańcuchy górskie Karpat nadają się doskonale do uprawiania turystyki nazywanej trekkingiem. To wielodniowe, forsowne wyprawy przeprowadzane w oparciu o miejscową bazę noclegową i własny namiot. Istotnym elementem klasycznego trekkingu jest korzystanie z lokalnej kuchni, miejsc noclegowych i prostego transportu w celu zminimalizowania ilości sprzętu. Ten styl wędrówki jest ulubioną formą wędrówek słynnego himalaisty Reinholda Messnera, który wsławił się pierwszym wejściem bez butli z tlenem na Mount Everest w 1978 roku i jako pierwszy zdobył czternaście szczytów sięgających powyżej ośmiu tysięcy metrów, czyli umowną Koronę Ziemi. Bardzo znanym ekstremalnym piechurem jest Jacques Lanzmann, którego motto życiowe brzmi: maszerować – to dotrzeć do kresu samego siebie, idąc jednocześnie na koniec świata.

Pomysłodawca i pierwszy zdobywca tzw. Korony Ziemi to Richard Bass, który w 1985 roku wszedł na wszystkie najwyższe góry poszczególnych kontynentów: Mount Everest (8850 m n. p. m.) w Azji, Aconcaqua (6960 m n. p. m.) w Ameryce Południowej, McKinley (6195 m n. p. m.) w Ameryce Północnej, Kilimandżaro (5895 m n. p. m.) w Afryce, Mont Blanc (4810 m n. p. m.) w Europie, Góra Kościuszki (2230 m n. p. m.) w Australii i Masyw Vinsona (4892 m n. p. m.) na Antarktydzie.

Reinhold Messner zaproponował zmianę w liście Bassa i zamiast Góry Kościuszki uznał Puncak Iaya (48884 m n. p. m.) za najwyższy szczyt Australii i Oceanii, a w Europie umieścił Elbrus (5642 m n. p. m.) i na tak zestawioną Koronę Ziemi wszedł jako pierwszy w 1986 roku.

Pierwszą kobietą, która w 1992 roku zdobyła koronę ziemi, była Junko Tabei z Japonii. Tylko dwoje wspinaczy z Polski zdobyło koronę ziemi do roku 2000: Leszek Cichy w 1999 roku i Anna Czerwińska w roku 2000.

Od czasu wypraw Bassa i Messnera zestawia się przeróżne korony złożone z najwyższych szczytów różnych obszarów świata.

Korona Karpat to interesujące wyzwanie z powodu rozległości masywu Karpat i różnorodności kulturowej obszarów, na których leżą. Kilka najwyższych szczytów Karpat to jednocześnie najwyższe wzniesienia czterech krajów Unii Europejskiej: Rysy (2499 m n. p. m.) w Polsce, najwyższy szczyt całych Karpat – Gerlach (2655 m n. p. m.) na Słowacji, Moldoveanu (2544 m n. p. m.) w Rumunii i Kékes (1014 m n. p. m.) na Węgrzech. Karpacki szczyt Hoverla (2061 m n. p. m.) leży na Ukrainie, w kraju aspirującym do UE.

Na koronę Karpackiej Mapy Przygody wybraliśmy szczyty z kilku pasm górskich, które z wielu względów są warte poznania, a poprzez ich sąsiedztwo można łatwo ułożyć trasę własnej wędrówki sprzyjającej zdobywaniu kilku szczytów podczas jednego wypadu. Trasa ta może się nieco różnić od trasy bazowej jaką zaproponowaliśmy. Podajemy (do wyboru) listę szczytów, z jakich składa się nasza Korona.

Pieniny dzielą się na Pieniny Spiskie, Pieniny Właściwe i Małe Pieniny. Dwa szczyty Pienin zaliczymy do naszej Korony: Trzy Korony (proponujemy stosować skrót K3...) o wys. 982 m n. p. m. oraz Wysoką o wys. 1050 m n. p. m.

Pasmo Gór Czerchowskich (Čergov): Minčol (1157 m n. p. m.), Velka Javorina (1098 m n. p. m.), Bukovy Vrch (1010 m n. p. m.), Lysá (1068 m n. p. m.), Solisko (1056 m n. p. m.), Čergov (1050 m n. p. m.) – wystarczy wybrać trzy z nich!

Beskid Sądecki dzieli się na dwa główne pasma: Radziejowej i Jaworzyny Krynickiej. Do naszej Korony zaliczymy sześć szczytów: Skałkę (1183 m n. p. m.), Prehybę (1175 m n. p. m.), Radziejową (1266 m n. p. m.), Makowicę (947 m n. p. m.), Łabowską Halę (1039 m n. p. m.), Runek (1080 m n. p. m.) i Pustą Wielką (1060 m n. p. m.). 

Karpacka Korona Mapy Przygody (KKMP) to dziesięć wskazanych szczytów.

Proponujemy rozróżnić zdobycie Korony Karpackiej Mapy Przygody w warunkach letnich i zimowych! Czekamy na relacje.

UWAGA !

Aby zdobyć Karpacką Koronę Mapy Przygody, należy udokumentować wejścia na kolejne szczyty za pomocą fotografii z adnotacją o dacie wejścia i autorze, i zrobić to w możliwie najkrótszym czasie. Zupełnie inaczej liczy się wejście na wybrane szczyty Korony w lecie i w warunkach zimowych.