ŚWIAT ZAKLĘTY W DREWNIE - SZLAK ARCHITEKTURY DREWNIANEJ, ARCHITEKTURA ŚWIECKA
Co sprawia, że drewniane dziedzictwo nas przyciąga? Ciekawość - to słowo klucz! Jak żyli nasi przodkowie, nasi dziadkowie czy pradziadkowie? Jak wyglądały ich domostwa, biedniejsze wiejskie chałupy i piękne, okazałe dwory szlacheckie.
czytaj więcej
Narzędzia, którymi na co dzień się posługiwano, również przyciągają uwagę i wprawiają w prawdziwe zdumienie - jak można było kiedyś żyć, bez współczesnej nam techniki. No właśnie, jak? Można się o tym przekonać, odwiedzając małopolskie skanseny, muzea i dwory oraz przechadzając się po miejscowościach, w których przetrwała zabytkowa drewniana zabudowa.
Zabytków architektury świeckiej jest znacznie mniej niż sakralnej, jednak są one bardziej zróżnicowane – to budynki użyteczności publicznej (karczmy, domy zdrojowe), mieszkalne (dwory, chałupy, wille) oraz gospodarcze (spichlerze, stodoły). Miały one zazwyczaj wyłącznie użytkowy charakter, eksploatowano je dopóki ich stan techniczny był dobry, po czym wznoszono nowe. Dlatego też większość z nich pochodzi z końca XIX wieku lub początku XX wieku. Niektóre z nich są wykorzystywane zgodnie z ich przeznaczeniem, inne zaadaptowano do nowych funkcji. Wśród budownictwa mieszkalnego najbardziej interesujące pod względem architektonicznym oraz historycznym są dwory.
Najtrudniejszymi do ocalenia elementami drewnianego dziedzictwa zdają się być zabudowa wiejska i małomiasteczkowa. Niewielkie drewniane domy coraz powszechniej wypierane są przez wygodniejsze i większe murowane. A przecież urok uliczek z drewnianymi chałupami jest niepowtarzalny i przenosi nas do starego, innego świata.[1]
[1] Grażyna Ruszczyk, „Architektura Drewniana w Polsce”, Sport i Turystyka MUZA SA, Warszawa 2009, s.5-9.
min wysokość:
max wysokość:
