Zespół architektury ludowej, Osturnia
Zespół architektury ludowej Osturnia leży na terenie Pienińskiego Parku Narodowego. Malowniczymi elementami krajobrazu są Wielkie Jezioro Osturniańskie, jezioro Małe i jezioro Ozero. Zabudowę najdłuższej na Słowacji wsi położonej wzdłuż potoku tworzą gospodarstwa rozciągające się w dolinie na odległości 9 km.
Tę zamagurską wieś, dziś stanowiącą przepiękny skansen architektury ludowej, założyli Rusini w XVI w. w majątku panów na Niedzicy, tworząc tym samym najdalej wysuniętą na zachód osadę rusińską na Słowacji. Pierwsi osadnicy zajmowali się pasterstwem i byli zobowiązani do składania właścicielom ziem danin w naturze oraz wykonywania określonych obowiązków (koszenie łąk).
Wieś Osturnia reprezentuje typ łańcuchówki. Pola dzielono między kolejne pokolenia, co powodowało zapełnianie przestrzeni między domami i systematyczne zagęszczanie zabudowy. Na pagórku za potokiem wznosi się murowana cerkiew greckokatolicka z drewnianym stropem z 1796 r., w stylu charakterystycznym dla tradycji łemkowskiej.
O żywej tradycji świadczą malowane ramy okienne i góralskie stroje noszone przez mieszkańców. U mężczyzn uwagę zwraca kapelusz ozdobiony muszlami i piórem orlim bądź jastrzębim. Obrazu całości dopełniają bogato wyszywane sukienne spodnie, wyszywany brązowy barani kożuszek oraz toporek. Strój damski składa się z białej koszuli z długimi rękawami i wielobarwnej chusty ozdobionej motywami roślinnymi. Również spódnice są bardzo kolorowe i mają wzór kwiatowy. Na szyi góralki noszą sznury czerwonych korali.
