Czerwony Klasztor

Stara wioska Czerwony Klasztor (Červený Kláštor) leży po słowackiej stronie Karpat na brzegu Dunajca pod szczytem Trzech Koron. Jej dzieje są nieodłącznie związane z klasztorem kartuzjańsko-kamedulskim z XIV w. 

Klasztor stał się siedzibą kartuzów i kamedułów, surowych zakonów pustelniczych. Bracia nosili białe habity, bardzo skromnie się odżywiali i mieszkali w osobnych domkach z ogródkami w zamkniętej części klasztoru – klauzurze. Zakonników obowiązywała ponadto reguła milczenia.

Do najcenniejszych pomieszczeń kompleksu klasztornego należy refektarz – sala nakryta dwoma polami sklepienia sieciowego, które dzięki łukom z cegieł dają wrażenie doskonałej geometrii. Wzrok przyciągają piękne malowidła: ornamenty otaczające okna i sceny Męki Pańskiej na ścianach, wykonane w 1520 r.

W skład zespołu wchodzi także gotycki kościół św. Antoniego z bocznymi kaplicami z końca XIV w. Barokowy ołtarz główny został wykonany w 1745 r.

Spośród tutejszych mnichów w historii kraju zapisali się dwaj – autor słownika łacińsko-słowackiego Romuald Hadbavý i znawca roślin leczniczych Cyprian. Obszerny zielnik, który pozostawił, wchodzi w skład ekspozycji aptekarskiej.

Przed wejściem do klasztoru rozciąga się park, w którym rośnie 19 starych lip. W 1927 r. teren ten został objęty ochroną.