Wzniesiony w 1717 r. ewangelicki kościół Trójcy Przenajświętszej jest najstarszą drewnianą budowlą w Kieżmarku. Pochodzi z okresu prześladowań protestantów, którzy zgodnie z kodeksem wydanym przez sejm w Sopronie w 1681 r. mogli wznosić świątynie tylko w niektórych częściach Węgier. Są one nazywane kościołami artykularnymi.
Zgodnie z ówczesnym prawem kościół musiał zostać postawiony na koszt wiernych z nietrwałych materiałów. Przypuszcza się, że w budowie świątyni w Kieżmarku pomagali szwedzcy żeglarze, którzy zostawili po sobie pamiątkę – górna część wnętrza przypomina obróconą łódź, a okrągłe okna przywodzą na myśl bulaje na statkach.
Z wcześniejszego kościoła zachowała się późnorenesansowa chrzcielnica z 1690 r. i kamienne epitafia z roku 1688. Jedyną kamienną częścią budowli jest zakrystia. Na parterze i sześciu chórach zmieści się ponad 1500 wiernych.
Wnętrze nakryto sklepieniem kolebkowym wspartym na czterech skręconych kolumnach. Mniejsze kolumny (również skręcone) podtrzymują galerie. Bryłę wieńczy dwuspadowy dach kryty gontem. Wnętrze wyróżnia się bardzo bogatym wystrojem i wyposażeniem. Ściany zdobi polichromia przedstawiająca sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Wzrok przyciąga ołtarz i zabytkowe organy. Na bocznych ścianach umieszczono drewniane malowane tablice ze scenami alegorycznymi.
W 2008 r. kościół Trójcy Przenajświętszej w Kieżmarku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.