Jeszcze zimą tego samego roku gospodarz Starych Wierchów – Jan Rabciak – zorganizował w górskim azylu noclegi dla uchodźców, a później punkt przerzutu żołnierzy polskich na Węgry. Schronisko stało się bazą partyzantów i świetnym punktem wypadowym akcji zorganizowanych przeciwko okupantowi. Działał tu również punkt sanitarny dr Jana Hosera, ps. „Znachor”, przeznaczony dla partyzantów i okolicznej ludności.
W styczniu 1945 r., gdy Niemcy rozpoczęli akcję skierowaną przeciwko partyzantom stacjonującym w Gorcach, z azylu Starych Wierchów korzystało kilkudziesięciu członków oddziału Armii Krajowej „Setka – Limba” oraz oddział Armii Ludowej „Za wolną Ojczyznę”. Partyzanci musieli uciekać w stronę Turbacza, a schronisko zostało przez Niemców podpalone. Obecny budynek schroniska zbudowano w 1974r.