Rezerwat przyrody „Biała Woda”

Przepływający przez dawną wieś potok Biała Woda został objęty ochroną rezerwatową w 1963 r. Chroni się tutaj nie tylko koryto potoku, ale także wyjątkową szatę rośliną i krajobraz. Rezerwat składa się z czterech części oddzielonych od siebie pastwiskami i polami uprawnymi. Ochronie podlega dolina potoku Biała Woda oraz jej dopływ – Brysztański Potok.

Wchodząc do rezerwatu, po lewej stronie widzimy Smolegową Skałę – to właśnie tutaj znajduje się jedyne w Pieninach stanowisko reliktowego dębika ośmiopłatkowego. Warto też podejść do pobliskiej Bazaltowej Skały – pomnika przyrody nieożywionej, który przypomina nam o geologicznej historii Beskidów.

Szlak prowadzący przez Białą Wodę jest wyłącznie dla turystów pieszych i rowerowych. Idąc doliną potoku warto obserwować koryto rzeki – widać liczne kaskady, a także kotły eworsyjne (baniory), czyli miejsca, w których woda wyżłobiła w korycie wgłębienie bezpośrednio pod kaskadą.

Wędrując przez rezerwat, warto zwracać uwagę na skałki – spotkamy Skałę Sfinksa, amfiteatr Konowalskie Skały, a także Kornajowskie Skały, nazwane od nieistniejącego osiedla Kornaje. Teren w większości jest bezleśny, na co miała wpływ dawna gospodarka prowadzona na tym terenie, jedynie w części południowej występują lasy mieszane oraz buczyna karpacka.

Idąc od strony Jaworek miniemy kapliczkę łemkowską z cebulastą drewnianą kopułą. Nieco dalej jest parking, a przy wejściu do rezerwatu znajduje się sezonowy punkt opłat oraz wiata z tablicami dydaktycznymi.

Bibliografia:

Strojny Władysław, Pieniny, Warszawa, 1987.

Węglarz Barbara Alina, Spacerkiem po Starej Szczawnicy i Rusi Szlachtowskiej, Pruszków, 1999.

Podhale i Pieniny – Przewodnik dla aktywnych¸ Warszawa, 1997.

Małopolska przewodnik po województwie, oprac. Michał Gotfryd, Olszanica, 2007.