Karpacki Festiwal Dziecięcych Zespołów Regionalnych w Rabce
Od 1975 roku, na przełomie maja i czerwca, odbywa się w Rabce Karpacki Festiwal Dziecięcych Zespołów Regionalnych. Uczestnicy festiwalu nie walczą o punktowane miejsca. Tutaj każdy wygrywa. Laury zdobywają wszyscy mali artyści, gdyż jury nagradza każdy zespół za jakiś szczególnie ciekawy i wartościowy element występu.
czytaj więcej
Od początku istnienia, czyli od 1975 roku, do roku 2012 impreza nie odbyła się tylko dwukrotnie: w roku 1981 z powodu żałoby narodowej po śmierci Prymasa Tysiąclecia –kardynała Stefana Wyszyńskiego (1901-1981) i w roku 1991 z powodu braku środków finansowych.
Festiwal zapoczątkowały, organizowane w Rabce od 1972 roku w tym samym terminie, przeglądy dziecięcych i młodzieżowych zespołów regionalnych. Przekształciły się one w festiwal dzięki inicjatywie miłośników folkloru i działaczy kultury.
Impreza przetrwała kolejne kryzysy gospodarcze, polityczne zmiany i administracyjne reorganizacje. Obecnie od lat Karpacki Festiwal Dziecięcych Zespołów Regionalnych organizują: Miejski Ośrodek Kultury w Rabce i Małopolskie Centrum Kultury „Sokół” w Nowym Sączu.
Jest to bez wątpienia festiwal wyjątkowy. Występują w nim wyłącznie dzieci, dla których uczestnictwo w imprezie jest równocześnie zabawą, okazją do nawiązania kontaktów z rówieśnikami. Dla opiekunów i animatorów ruchu folklorystycznego festiwal stanowi rodzaj warsztatów, daje możliwość wymiany doświadczeń i skorzystania z konsultacji udzielanych przez fachowców z poszczególnych dziedzin: etnomuzykologów, etnografów, choreografów itp.
Wyjątkową rangę rabczańskiemu festiwalowi nadaje fakt, że od lat występują tu tzw. zespoły autentyczne. Taniec, śpiew, zabawy prezentowane na scenie mają być, zgodnie z regulaminem festiwalu, jak najbardziej naturalne, a stroje, teksty i zachowanie zgodne z dziecięcą grupą wiekową.
Główną ideą festiwalu jest przekazywanie młodemu pokoleniu rodzimych, regionalnych tradycji, uczenie szacunku dla własnych korzeni, propagowanie ludowego tańca, pieśni, stroju, obyczaju. Jest to szczególnie ważne w dobie unifikacji kultury i zalewu przez elementy obce kulturowo, nierzadko o wątpliwej wartości, które zwłaszcza dzieci i młodzież chłoną często bezkrytycznie.