Pasterstwo stanowiło w przeszłości główne źródło utrzymania słowackiego ludu. Ludzie posiadali wełnę, mięso, produkty mięsne. Pasterstwo przyniosło jednak również sztukę, tradycje i obyczaje, o których nie należy zapominać.
Bacówka
Od XV wieku na słowackich wysokogórskich łąkach pasły się owce. Pasterze wraz ze stadem i psami spędzali tam czas od wiosny do jesieni. Tradycyjną bacówkę tworzyła drewniana koliba, ogrodzenie i obiekty gospodarcze. Kierował nią baca, który rozdzielał pracę pasterzom i pomocnikom (tzw. honielnikom).
Praca i sztuka
Pasterze łatwo się rozpoznawali również dzięki wieloklamrowym pasom, zdobionym workom, piszczałkom, dudom czy fujarze, która jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Pasterstwo wzbogacało słowacki naród również z perspektywy sztuki. W wolnym czasie pasterze zdobili ceramikę i tworzyli piękne ludowe motywy. Do dziś zachowali naczynia i ciupagi. Wraz z rozwojem pasterstwa zaczęły powstawać również tańce ludowe i pieśni, które przekazywano z pokolenia na pokolenie.
Typowe posiłki
Nieodłączną częścią tradycji pasterskiej są typowe dania narodowe, takie jak: bryndzowe haluszki, oscypki, parzony owczy ser, bryndza, żętyca. Wyżej wymienione są ulubione wśród Słowaków i zagranicznych turystów do dzisiaj.