Operacja karpacko-dukielska
Operacja karpacko-dukielska jest uznawana za jedną z największych górskich walk drugiej wojny światowej i początek wyzwalania Słowacji spod władzy nazistowskiej. Odbyła się ona w północno-wschodniej Słowacji, jesienią 1944 roku. Jej celem było połączenie powstańców Słowackiego Powstania Narodowego z wojskami sowieckimi. Po stłumieniu powstania w górach utraciła swoje podstawy i została zakończona.
Zbędne życie?
Operacja karpacko-dukielska to nazwa manewru, który miał wyzwolić sowieckie i czechosłowackie wojska. Celem było przełamanie niemieckiego powstania obronnego w Krośnie, przekroczenie granicy państwa w Przełęczy Dukielskiej i podążanie w kierunku na Svidnik, Preszów.
Po niepowodzeniach 8 września 1944 roku w końcu udało się pokonać pierwszą linię obrony niemieckiej, 20 września również drugą linię. Walki i wyzwalanie miejscowości Dukla trwały, a 6 października sowieccy i czechosłowaccy żołnierze opanowali również Przełęcz Dukielską. Ten dzień ogłoszono Dniem Armii Czechosłowackiej.
Oddziałom sowieckim jednak nie udało się zrealizować planów i zdobyć Svidnika. W tym czasie wojska niemieckie pokonały grupy powstańców w środkowej Słowacji i dowództwo 1. ukraińskiego frontu zdecydowało o wstrzymaniu operacji karpacko-dukielskiej.
W operacji karpacko-dukielskiej straciło życie kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy (określa się, że było to około 52000 osób), a 88000 zostało rannych. Ich pamięć została uczczona wzniesieniem pomnika Żołnierzy Czechosłowackich w okręgu Svidnik.
