Bieszczady (Bukovské vrchy)

Najpóźniej i najrzadziej zasiedlone Bieszczady stanowią część rejonu chronionego Wschodnich Karpat. Na zachodzie graniczą z Laborecką Vrchoviną, na południu z Przedgórzem Beskidzkim, na wschodzie z ukraińską granicą państwa, a na północy z Polską. Większa część Bieszczad stanowi Bieszczadzki Park Narodowy. Najwyższy szczyt pasma to Krzemieniec (1221 m n.p.m.).

Pralas tu, pralas tam

Wilgotny i ciepły klimat rejonu stwarza idealne warunki dla porostów jodłowo-bukowych o charakterze pralasu – w Bieszczadach, po słowackiej stronie Karpat, znajduje się najwięcej pralasów. W dolinie wokół rzeki Stužickiej, na pograniczu Słowacji, Polski i Ukrainy, znajduje się międzynarodowy pralas Stužica, a nad miejscowościami Kalná Roztoka, Stakčínska Roztoka i Rožok rozpościera się pralas Havešová.

Powrót żubra europejskiego

Typowe dla Bieszczad są łąki górskie (połoniny), które stanowią siedzibę różnych endemitów. Do najcenniejszych należą: jaskier karpacki, wężymord górski, goździk brodaty, fiołek dacki czy Euphorbia sojakii. W rejonie zarejestrowano ponad 1000 gatunków roślin. Przyroda bieszczadzkich lasów stanowi ostoję niedźwiedzia brunatnego, rysia, wilka szarego czy największego ssaka europejskiego – żubra.

Do najatrakcyjniejszych miejsc pod względem turystycznym w Bieszczadach należą drewniane kościółki w Topoli, Uličskim Krivym, Ruskim Potoku i Kalnej Roztoce.

W latach 80. został wybudowany zbiornik wodny Starina, która służy jako zbiornik wody pitnej, a z powodu jego budowy zniknęło 7 miejscowości.