Muzyka myśliwska
Trębacze biorą udział w polowaniach, konkursach, występach czy seminariach. Usłyszeć ich można również na tzw. Hubertusach, jarmarkach.
Historia myślistwa sięga dalekiej przeszłości, podobnie jak historia muzyki myśliwskiej. Wielkie polowania prowadzone przez dużą liczbę psów, gońców, strzelców – zwłaszcza władców – wymagały również muzycznej oprawy, którą stanowiły sygnały myśliwskie. Porozumiewano się poprzez nie w rewirach i to na wielkie odległości. Poprzez trąbienie między sobą myśliwi oznajmiali początek i koniec polowania czy przerwę podczas polowania. W 1971 roku zostały oficjalnie opracowane przez autorów Andrašovana i Porubana słowackie sygnały myśliwskie. Do tego czasu grano przeważnie przekazywane sobie utwory.
Instrumenty muzyczne
W muzyce myśliwskiej stosuje się instrumenty dęte, takie jak tuba i róg (waltornia), które mogą być klapkowe lub bezklapkowe. Muzycy grający na nich zwani są sygnalistami. Powszechnie mówi się na nich trębacze.
Szacunek do przyrody
Dzisiaj muzyka myśliwska pełni funkcję estetyczną. Jest reprezentacyjna, wywołuje poczucie majestatu i oficjalności, szacunku i wdzięczności dla przyrody.
Od 1978 roku co roku organizuje się konkurs w trąbieniu sygnałów myśliwskich. Doświadczenie i wiedzę zyskują młodzi trębacze w średnich szkołach leśniczych w Preszowie, Powaskiej Bystricy i Liptowvskim Hradku. W pobliżu tych miejsc, co roku odbywają się konkursy, zabawy, seminaria i kursy w trąbieniu. Trębacze organizują również tzw. Hubertusy, które są poświęcone patronowi myśliwych i jeźdźców konnych (w miejscowościach Betliar, Łomnica Tatrzańska, Bijacovce itp.).